Definicja Aborygeni

Co to znaczy ABORYGENI: rdzenna ludność Australii (→ australijska rasa), która zasiedliła ten kontynent około 30–40 tys. lat temu. A. prowadzili → koczowniczy tryb życia zajmując się łowiectwem i → zbieractwem. Wykazywali przy tym znajomość praw przyrody, pozwalającą im przetrwać w trudnych, pustynnych i półpustynnych uwarunkowaniach. Tworzyli sporo → plemion (około 500), władających ustalonym terytorium, posługujących się własnym → dialektem (26–28 rodzin językowych) i posiadających swoje prawa i obyczaje. Integrowało ich poczucie wspólnego pochodzenia od totemicznego przodka. Żyli jednak w znacznym rozproszeniu w małych ekipach lokalnych (25–50 osób), łącząc się w zbiorowość plemienną raczej w celach ceremonialnych. Wierzenia animistyczne (→ animizm, → totemizm). W wierzeniach tych siły sakralne mogły przyjmować postać osobową, bądź działać jako duchy przyrody, czy przodkowie totemiczni. Rozsiali oni na Ziemi duchy -zarodki, z których narodzili się członkowie klanu danego przodka totemicznego. Szczególną rolę w religii A. odgrywała percepcja krajobrazu, który był traktowany jako manifestacja mocy stwórczej przodków Czasu Snu. Czas Snu to czas powstania a również przestrzeń, gdzie żyją mityczni bohaterzy i bóstwa, na przykład Tęczowy Wąż, będący stwórcą rzek i zsyłający deszcz czy Ogromna Matka Kunapipi – bogini płodności. Człowiek rodząc się przechodzi do aktywności ziemskiej. Aktywność organizującą życie świata symbolizował Tęczowy Wąż. Z kolei zakończeniem ziemskiej wędrówki jest ponowne przejście do biernego Czasu Snu. Mechanizm przejścia do Czasu Snu ułatwiały pieśni rytualne. Kontakt z Czasem Snu pozwalały podtrzymać przekazywane ustnie mity, które zawierały również wiedzę o terytorium danego plemienia i o sposobach przetrwania. Recytację mitów łączono z muzyką i tańcem rytualnym, z pieśniami sakralnymi, którym towarzyszyły specjalne czyny i mimika, poprzez co powstawał cały spektakl. Kult religijny w dużej mierze związany z cyklami wegetacyjnymi przyrody i z rytuałem inicjacji. W sztuce A. znane są malowidła naskalne i ornamentyka elementów użytkowych. Są one swego rodzaju „zapisem” obrzędów, przeżyć religijnych i religijnego widzenia świata. A. nie znali obróbki metali ani gliny, nie wznosili domów. Fundamentalne przedmiotu codziennego użytku wyrabiali z drewna, kamienia, kości, skór i muszli. Do połowy XX w. ludność pochodzenia europejskiego stosowała wobec A. politykę → segregacji rasowej. Dopiero w 1984 r. otrzymali oni pełne prawa obywatelskie. W 1992 r. uznano tubylcze prawo własności ziemi i odtąd zaczął się mechanizm przekazywania A. ziemi w formie wieczystej dzierżawy. Liczebność A. szacuje się na 265 tys. osób, z czego przewarzająca część (około 66%) zamieszkuje w miastach. Do dziś część A., w szczególności zamieszkałych w środk. i płn. części Australii, włada własnym językiem (w zastosowaniu jest około 20 języków) i kultywuje tradycje