Definicja Religie Afrochrześcijańskie

Co to znaczy AFROCHRZEŚCIJAŃSKIE RELIGIE: religie Czarnej Afryki łączące idee → chrześcijaństwa z tradycyjnymi wierzeniami afrykańskimi. Początki powstawania a.r. sięgają XVII w., nie mniej jednak pierwsza organizacja kościelna powstała w 1880 r., a moment ich największego rozwoju przypadł na lata 1914–1925. Aktualnie istnieje około 8 tys. wspólnot religijnych w 37 państwach, (z czego najwięcej w RPA), zrzeszających około 35 mln wyznawców. Wybrane z Kościołów mają zasięg międzynarodowy (Kościół Kimbangistów → kimbangizm – wywodzący się z Demokratycznej Republiki Konga, Kościół Pana – Aladura – z Nigerii, Kościół Vapostari działający na terenie Zimbabwe, Demokratycznej Republiki Konga, Malawi, Mozambiku; inne zaś ograniczają się do danej ekipy etnicznej, na przykład Legion Marii (lud Luo w Kenii). Wybrane należą do → Światowej Porady Kościołów, na przykład Kościół Aladura, Kościół Kimbangistów, Kościół Afrykański Ducha Świętego. Do przyczyn powstawania a.r. należą trudności w przełamywaniu barier kulturowych i socjalnych poprzez pierwszych misjonarzy, nieskuteczność tworzenia nowych wspólnot religijnych, które miały zastąpić tradycyjne, dobrze funkcjonujące mechanizmy organizacji socjalnej i więzi międzyludzkie, rozbicie jedności chrześcijaństwa, w tym w szczególności Kościołów protestanckich (co dawało „niedobry” przykład). Przeniesienie chrześcijaństwa na grunt afrykański wywołało przeniknięcie do kultu religijnego przedmiotów kultów szablonowych. Przewarzająca część Kościołów i ruchów religijnych uznaje historyczność Jezusa Chrystusa i jego mesjanizm. Wybrane przyjmują istnienie nowego, Czarnego Mesjasza. Wierzą w Trójcę Świętą, przypisując spore znaczenie Duchowi Świętemu (nawiedzanie wiernych poprzez Ducha Św. w trakcie nabożeństw, prowadzące nawet do transu i proroczych wizji). Jako źródło wiary przyjmowana jest Biblia, w szczególności Stary Testament i wybrane pisma Nowego Testamentu (na przykład Księga Apokalipsy wg św. Jana). W liturgii słowa sporą rolę odgrywają śpiewy przy akompaniamencie szablonowych instrumentów muzycznych, tańce rytualne, kazania i modlitwy za chorych. W niektórych a.r. w trakcie nabożeństw stosuje się tradycyjne ludowe zabiegi uzdrawiające. Liturgia eucharystyczna ma normalnie mniejsze znaczenie (do komunii św. przystępują tylko niektórzy wierni, ciało i krew Chrystusa występuje pod postacią na przykład rozcieńczonego miodu i placuszków z batatów albo z bananów) albo także w ogóle się jej nie praktykuje. Odznacza się 3 typy a.r.: prorocze, Kościoły etiopskie, neotradycyjne. 1. Prorocze a.r. powiązane są z działalnością proroka, jasnowidza, osoby o dużej charyzmie i zdolnościach organizacyjnych. Taką genezę mają kongregacje: Stowarzyszenie Apostolskie, Jeruzalem, Prawdziwa Ewangelia i Kościoły: Kimbangistów; Cherubinów i Serafinów w Nigerii; Kościół Mai Chaza w Zimbabwe. Do ekipy tej należą również Kościoły mesjańskie, założone poprzez osoby uważające się za mesjaszy i Kościoły głoszące powtórne przyjście na Ziemię Jezusa Chrystusa i jego 1000 -letnie panowanie przed ostatecznym końcem świata (→ millenaryzm), na przykład Kościół Wieży Strażniczej Kitawala w Zambii. 2. Kościoły etiopskie odłączyły się od Kościołów misyjnych. Regularnie wrogo nastawione do ludności białej, oskarżały władze kolonialne, głosząc hasła niepodległościowe. W większości to są ruchy protestanckie, na przykład Wschodnioafrykański Ruch Odrodzeniowy działający w Ugandzie, Kenii, Tanzanii, Rwandzie. Do katolickich należą między innymi Legion Marii w Kenii, Katolicki Kościół Świętego Serca w Zambii. 3. Neotradycyjne a.r. przenoszą bezpośrednio formy kultów szablonowych adaptując je do nowych uwarunkowań kulturowych i socjalnych. Regularnie występują w formie sekretnych stowarzyszeń, na przykład kult Bwiti (Fangowie w Gabonie), Kościół Boga Naszych Przodków w Zairze