Definicja Włosi

Co to znaczy WŁOSI: → naród Włoch (blisko 58 mln) posługujący się językiem włoskim (→ romańskie języki). Język literacki powstał już w okresie XIII –XIV w. Proces wykształcania się → grup etnicznych, a następnie narodu był skomplikowany. W drugiej połowie II tysiąclecia p.n.e. na Półwysep Apeniński napłynęły plemiona indoeuropejskich → Italików, które zmieszały się z autochtoniczną ludnością liguryjską, a potem etruską i wenecką. Od VIII w. p.n.e. nastąpiła kolonizacja → Fenicjan (Sardynia, Sycylia), a od VII –VI w. napłynęła także ludność grecka (→ Grecy). W IV –III w. p.n.e. ludy zamieszkujące Półwysep Apeniński zostały podbite i zjednoczone przez → Rzymian (potomków plemienia → Latynów zamieszkałego nad dolnym Tybrem). Poszczególne plemiona zatraciły swą odrębność etniczną, ulegając latynizacji. W okresie największego rozkwitu imperium rzymskie sięgało po Alpy i Dunaj oraz po Wyspy Brytyjskie. U schyłku panowania imperium (V w.) na półwysep napłynęły plemiona germańskie (→ Germanie: Wizygoci, Ostrogoci, Longobardowie), a w okresie VI –X w. nastąpiły najazdy → Franków i → Arabów. Ludy te miały swój udział w procesie → etnogenezy W., co wpłynęło na zróżnicowanie cech antropologicznych (na styku → rasy śródziemnomorskiej z laponoidalną powstał sublaponoidalny → typ antropologiczny, zaś w kontakcie z rasą armenoidalną – typ litoralny). Proces kształtowania się tożsamości narodowej W. następował w oparciu o wspólne dziedzictwo kulturowe, gdyż politycznie ziemie włoskie były rozbite. Włoskie państwa -miasta, zwłaszcza położone na płn. (Genua, Mediolan, Florencja, Padwa, Cremona, Wenecja), już od XII w. przeżywały swój rozkwit w oparciu o rozwój rzemiosła i handlu (opanowanie szlaków handlowych ze wschodem). Kupcy i bankierzy włoscy bogacąc się, roztaczali mecenat nad sztuką (okres renesansu). Rozwój włoskiego malarstwa, architektury, muzyki, literatury, a także nauki, stanowi trzon światowego dziedzictwa kulturowego. Ruchy niepodległościowe rozwinęły się pod koniec XVIII w., a zjednoczone państwo powstało w 2 poł. XIX w. Te złożone uwarunkowania kształtowania się narodu znajdują odzwierciedlenie we współczesnym zróżnicowaniu regionalnym ludności Włoch (Piemontczycy, Lombardyjczycy, Toskańczycy, Kalabryjczycy, Sycylijczycy, Sardyńczycy). Zasadnicza różnica, zwłaszcza w poziomie rozwoju gospodarczego, zaznacza się między przemysłową Północą a rolniczym Południem, z którego już od XIX w. następowała silna emigracją ekonomiczna (do Francji, Niderlandów, Stanów Zjednoczonych), trwająca do lat 60. XX w. (wówczas głównie do Niemiec i Stanów Zjednoczonych). Obecnie W. reprezentują wysoki poziom rozwoju gospodarczego. Większość W. wyznaje → katolicyzm.