Definicja Geografii Uspołecznienie

Co to znaczy USPOŁECZNIENIE GEOGRAFII: 1. mechanizm rozdzielania problematyki gospodarczej od ludnościowej (podział → geografii społeczno -ekonomicznej na → geografię socjalną i → geografię ekonomiczną) zachodzący w Polsce w latach 80. XX w. i dalszy podział szeroko rozumianej geografii socjalnej na → geografię osadnictwa, → geografię ludności i → geografię socjalną (w węższym rozumieniu). 2. nowe podejście metodologiczne do badania → zachowań przestrzennych ludności, a w dalszym ciągu całej problematyki socjalnej. Prowadzone na świecie w latach 60. XX w. badania nad → migracjami (zachowania przestrzenne) nie dawały odpowiedzi na pytanie o systemy podejmowania decyzji o migracji, wyboru kierunków i dróg migracji. Dlatego z geografii ludności wyłoniła się (w Europie zach. w latach 70. XX w., do Polski dotarła w latach 80.) nowa subdyscyplina naukowa jaką jest geografia socjalna. Przez wprowadzenie badań dotyczących → percepcji środowiska człowieka, → wyobrażeń tego środowiska, jego wartościowania, preferencji i → postaw wobec środowiska wyjaśniała ona prawidłowości powstawania decyzji o migracji, a szerzej systemów zachowania człowieka w środowisku. Możliwe to było przez wykorzystanie praw → neobehawioryzmu, socjologii socjalnej, teorii rozprzestrzeniania informacji. U.g. polegało zatem na: 1. wprowadzeniu aspektu wartościującego (w okolicy aspektu poznawczego) do badań stosunku człowiek -środowisko (→ wartościowanie środowiska); 2. zwiększeniu zainteresowania sferami życia człowieka związanymi z podziałem dochodu, konsumpcją i władzą (między innymi problemy → uprzywilejowania grup socjalnych, konfliktów socjalnych, zróżnicowania → poziomu życia ludności); 3. wzroście znaczenia czynników i mechanizmów socjalnych, politycznych i kulturowych w wyjaśnianiu stosunku człowiek -środowisko i form i struktur → środowiska człowieka; 4. nowym podejściu do → środowiska człowieka polegającym na potraktowaniu go jako zbioru współzależnych ze sobą przedmiotów przyrodniczych, antropogenicznych i socjalnych wykorzystywanych zaspokajaniu → potrzeb socjalnych (materialnych i niematerialnych). Podkreślano przy tym humanistyczną funkcję geografii jako edukacji polegającą na kształtowaniu w umyśle człowieka względnie spójnego, uporządkowanego obrazu świata i środowiska człowieka, pozwalającego organizować działania, przewidywać ich konsekwencje i nadawać sedno otoczeniu