Definicja Język Urzędowy

Co to znaczy URZĘDOWY JĘZYK: → język uznany za oficjalny, państwowy, którym posługują się organy władzy państwowej i administracji państwowej i w którym mają zwracać się do nich obywatele. W poszczególnych krajach występuje na ogół jeden język państwowy będący językiem narodu, który dany kraj zamieszkuje, np. niemiecki w Niemczech, polski w Polsce, francuski we Francji (choć lokalnie używane są także prowansalski i bretoński). W krajach o zróżnicowanej strukturze narodowościowej u.j. może być więcej, np. w Szwajcarii – 4 (niemiecki, francuski, włoski i retoromański; Szwajcarzy), w Kanadzie 2 (angielski i francuski), w Indiach → hindi i angielski, a oprócz tego w poszczególnych stanach język głównej narodowości danego stanu, np. telugu (Andhra Pradesz), assamski (Assam), bengalski (Bengal Zachodni), gudżarati (Gudżarat), tamilski (Tamilnadu), malajalam (Kerala). W wielu krajach Afryki, gdzie nie wykształciły się jeszcze narody, a ludność poszczególnych krajów składa się z wielu → plemion i → grup etnicznych, żadna z nich nie zdołała narzucić pozostałym swego języka. Wówczas u.j. jest najczęściej → indoeuropejski język, w zależności od przynależności kolonialnej danego kraju w przeszłości. I tak: język francuski jest u.j. w następujących krajach: Benin, Burkina Faso, Gabon, Togo, Wybrzeże Kości Słoniowej, Kongo, Zair, Mali, Niger, Republika Środkowoafrykańska; język angielski w Gambii, Ghanie, Liberii, Nigerii, Sierra Leone, Ugandzie, Zambii, Zimbabwe; język portugalski w Angoli, Mozambiku. Oprócz tego w niektórych krajach występują dwa u.j., np. Czad – francuski i arabski, Kamerun – francuski i angielski, Tanzania – → suahili i angielski, Malawi – malawi i angielski, Namibia i RPA – → afrikaans i angielski. Czasami tworzony jest na bazie języków lokalnych nowy język, np. → bahasa indonesia w Indonezji.