Definicja Transformacja Demograficzna (Cyklu Demograficznego Teoria, Przejścia Demograficznego Teoria)

Co to znaczy TRANSFORMACJA DEMOGRAFICZNA (CYKLU DEMOGRAFICZNEGO TEORIA, PRZEJŚCIA DEMOGRAFICZNEGO TEORIA): mechanizm zmian w → ruchu naturalnym opierający na trwałej zmianie modelu → reprodukcji ludności z → reprodukcji tradycyjnej na → reprodukcję nowoczesną. Bazuje on na przechodzeniu społeczeństw od etapy → równowagi pierwotnej do etapy → równowagi nowoczesnej, jest to od niskiego → przyrostu naturalnego przy wysokim poziomie urodzeń i zgonów do niskiego przyrostu naturalnego przy niskim poziomie urodzeń i zgonów. Istotą t.d. jest fakt, Iż spadek umieralności i rozrodczości jest nieodwracalny, ale następuje nierównomiernie w okresie (→ postęp demograficzny). Gdyż przede wszystkim zaznacza się mocny spadek umieralności (przy niezmiennie wysokiej → rodności) wyzwala to wielki wzrost naturalny ludności (→ eksplozja demograficzna). Z kolei spadek rodności występuje z pewnym opóźnieniem w relacji do umieralności i dopiero wówczas wysoki wzrost naturalny rozpoczyna wykazywać tendencję spadkową (→ implozja demograficzna), po czym wzrost naturalny i jego przedmioty stabilizują się na niskim poziomie (→ równowaga nowoczesna). Etapami t.d. (przejścia demograficznego) są zatem etap eksplozji i implozji demograficznej. T.d. dokonuje się pod wpływem czynników systemowych, wynikających z postępu cywilizacyjnego i rozwoju gospodarczego (przyrost wydajności rolnictwa i produkcji żywności, urozmaicona dieta, powszechna dostępność środków higieny, instalacje sanitarne, postęp medycyny, farmakologii, placówek opieki medycznej, profilaktyki zdrowia, zmiana postawy w dziedzinie higieny osobistej i własnego zdrowia). To są impulsy działające etapowo, ale z coraz większym nasileniem i nieodwracalnie, powodując spadek zgonów, w tym w szczególności dzieci, i wydłużenie czasu trwania życia. Dopiero z pewnym opóźnieniem zaczynają nasilać się impulsy systemowe wpływające na spadek poziomu urodzeń (przyrost socjalnej pozycji kobiety i jej aktywności zawodowej, opóźnianie wieku wychodzenia za mąż i rodzenia pierwszego dziecka, coraz rzadsze wychodzenie za mąż – wolne związki – laicyzacja społeczeństw, konsumpcyjny styl życia). T.d. w państwach europejskich skończyła się w poł. XX w., zaś ostatni państwo na świecie zakończy mechanizm t.d. pośrodku 300 lat od jej rozpoczęcia w Europie Zachodniej (jest to od końca XVIII w.). Z kolei w państwach europejskich mówi się o tak zwany drugim przejściu, a więc wkraczaniu z równowagi nowoczesnej do etapy → regresu demograficznego, a więc do etapy stałego spadku liczby ludności w wyniku → ubytku naturalnego. Okazało się gdyż, Iż w fazie równowagi poziom urodzeń nie stabilizuje się, ale następnie wykazuje słabą tendencję spadkową, z kolei poziom zgonów w starych demograficznie społeczeństwach (mimo stałego wydłużania czasu trwania życia) nieznacznie wzrasta