Definicja Terytorialny Podział Pracy (Geograficzny Podział Pracy)

Co to znaczy TERYTORIALNY PODZIAŁ PRACY (GEOGRAFICZNY PODZIAŁ PRACY): historyczny mechanizm specjalizacji obszarów (miast, regionów, państw) w dziedzinie pełnionych → funkcji, dokonujący się w uwarunkowaniach dobrze rozwiniętej zamiany towarowej i współpracy gospodarczej. Fundamentem t.p.p. jest ograniczona chłonność rynków lokalnych, regionalnych i narodowych w uwarunkowaniach stałego postępu technologicznego. Przyrost produkcji jest podtrzymywany dzięki rozszerzeniu rynków zbytu w systemie międzynarodowym. Decydującą rolę w podziale świata na strefy wpływów i rynki zbytu dla swoich towarów miały państwa, które jako pierwsze wkroczyły na drogę industrializacji, t.j. państwa europejskie i Stany Zjednoczone. Państwa te błyskawicznie uzyskały przewagę ekonomiczną i polityczną nad resztą świata, narzucając państwom słabiej rozwiniętym niewiele dochodowy, surowcowo -rolniczy profil produkcji, pozostawiając sobie wyłączność na działalność przemysłową, zaawansowaną technologicznie, dostarczającą wyrobów wysoko przetworzonych (→ teoria rozwoju zależnego, → prawo Engla). Konsekwencją zarówno postępu technicznego jak i międzynarodowego podziału pracy, jest specjalizacja produkcji. Bazuje ona na koncentrowaniu się tylko na tej produkcji, która jest opłacalna z punktu widzenia danego państwie czy regionu (na przykład niedrogie bądź łatwe do pozyskania zasoby) i rezygnacji z wytwarzania produktów, które byłoby z różnych względów nie opłacalne, a które po korzystnej cenie można uzyskać z zamiany handlowej. Na wybór specjalizacji mają zatem niskie wydatki wytwarzania. Postęp specjalizacji pozwala na powiększenie skali produkcji, co skutkuje dalsze obniżenie wydatków jednostkowych produkcji i szybszy przyrost wydajności pracy