Definicja Miasto

Co to znaczy MIASTO: → osiedle stanowiące skupisko ludności skoncentrowanej na niewielkim terytorium pozbawionym cech użytkowania rolniczego, o odrębnej organizacji uznanej i określonej prawnie (→ gmina miejska, → prawa miejskie), odróżniające się od obszarów wiejskich nierolniczymi funkcjami, różnorodnością występujących działalności społeczno -gospodarczych, intensywnością zabudowy wielopoziomowej oraz tzw. → miejskim stylem życia. Do ustalania, które osiedla mogą być uznane za m. przyjmuje się różne kryteria. W poszczególnych krajach świata do podstawowych kryteriów identyfikacji m. należą: kryterium wielkościowe, kryterium prawno-administracyjne oraz kryterium funkcjonalne. Wielkościowe (statystyczne) kryterium identyfikacji m. pozwala na zaliczenie do m. tych osiedli, które uzyskały określoną liczbę ludności. Kryterium wielkościowe jest oparte na założeniu, że przy przekroczeniu pewnej wielkości zaludnienia pojawiają się działalności typowe dla m. związane z → produkcją nierolniczą i działalnością usługową. Kraje stosujące to kryterium, do identyfikacji m. przyjmują jednak różne wielkości zaludnienia, najczęściej w zależności od → gęstości zaludnienia danego kraju. Na przykład jako m. identyfikowane jest osiedle liczące ponad 200 mieszkańców w Szwecji, w Finlandii; 300 mieszkańców na Islandii; 1000 mieszkańców w Kanadzie, Australii, Malezji; 2000 mieszkańców we Francji, w Niemczech, w Czechach, w Izraelu; 2500 mieszkańców w USA, w Meksyku; 5000 mieszkańców w Belgii, Austrii, Indii, Pakistanie; 20 000 mieszkańców w Holandii i we Włoszech. Według prawno -administracyjnego kryterium identyfikacji m. za miasta uznaje się te osiedla, które uzyskały specjalny status prawny, czyli nadane im zostały przez władze państwowe tzw. prawa miejskie. Jest to zatem kryterium oparte na arbitralnej decyzji władzy. Podstawą decyzji podejmowanej dla poszczególnych osiedli są przesłanki historyczne i społeczno -gospodarcze, jednak dość dowolne i nie ujęte w formalny system kryteriów. Na podstawie kryterium prawno -administracyjnego prawa miejskie nadawane są osiedlom w Polsce, Bułgarii, Rumunii, na Węgrzech, w Norwegii, w Anglii i Walii. Natomiast do krajów łączących dwa kryteria, prawno -administracyjne z wielkościowym, należą: Szwecja, Finlandia, Japonia, Turcja. W krajach tych prawa miejskie nadaje się wyłącznie osiedlom, które przekroczyły pewną wielkość zaludnienia lub do m. zalicza się zarówno osiedla posiadające prawa miejskie, jak i nie posiadające takich praw, lecz przekraczające określoną wielkość zaludnienia. Funkcjonalne kryterium identyfikacji m. oparte jest na analizie struktury zatrudnienia ludności pracującej w osiedlu lub analizie struktury źródeł utrzymania jego mieszkańców. Do m. zalicza się te osiedla, w których przeważa ludność nierolnicza, znajdująca zatrudnienie w różnorodnych → działach i → gałęziach gospodarki, zarówno przemysłowych, jak i usługowych. Za uznaje się zatem te osiedla, które faktycznie pełnią → funkcje miejskie, które określone są przez dwie istotne cechy: nierolniczy charakter oraz wielofunkcyjność (→ polifunkcyjność) wyrażającą się znacznym zróżnicowaniem struktury zatrudnienia. Do krajów stosujących kryterium funkcjonalne należą: Ukraina, Rosja oraz Izrael, w którym kryterium funkcjonalne stosuje się łącznie z kryterium wielkościowym. Natomiast w Finlandii stosuje się aż trzy kryteria identyfikacji m.