Definicja Faza Industrialna

Co to znaczy INDUSTRIALNA FAZA: druga etap → rozwoju gospodarczego, gdzie dominującym → sektorem gospodarki jest → przemysł, co znajduje odzwierciedlenie w → strukturze zatrudnienia ludności. Przemysł w i.f. charakteryzuje się dominacją szablonowych gałęzi: → górnictwo, → hutnictwo, przemysł stoczniowy, włókienniczy. To jest przemysł surowcochłonny z racji na niski stopień przetworzenia surowca w procesie produkcji. Kluczowym → faktorem lokalizacji przemysłu jest zatem baza surowcowa. Jest on również pracochłonny, bo wykazuje w miarę niski poziom zaawansowania technicznego. Opiera swój postęp na dużej liczbie → siły roboczej o dość niskich kwalifikacjach. W → strukturze wykształcenia dominuje wykształcenie fundamentalne albo zasadnicze zawodowe. Państwa w i.f. rozwoju eksportują surowce mineralne i towary przemysłowe, na przykład statki, maszyny przemysłowe, maszyny rolnicze, odzież. Gdyż taki industrialny schemat rozwoju chłonie wielkie ilości surowców naturalnych i energii, w miarę błyskawicznie pojawiają się problemy z jego kontynuacją, powiązane między innymi z wyczerpywaniem się surowców naturalnych, zanieczyszczeniem środowiska. Stosunkowo postępu technicznego, stosowania coraz lepszych technologii, automatyzacji procesu produkcji i przechodzenia od szablonowych do nowoczesnych gałęzi przemysłu, przemysł uwalnia część zatrudnionych, a zatem etapowo maleje udział zatrudnionych w przemyśle, a wzrasta zatrudnienie w → usługach. Następuje wówczas przechodzenie do → postindustrialnej etapy rozwoju gospodarczego. Państwa rozwinięte gospodarczo (Europy Zachodniej, Ameryki Północnej) znajdowały się i.f. w XIX w. i w 1 poł. XX w., państwa Europy środk. i wsch. do końca XX w., zaś aktualnie zmierzają do niej tak zwany → państwa nowo uprzemysłowione, które rozwijają przemysł oparty na zasadach → gospodarki rynkowej. Udział zatrudnienia w przemyśle w takich państwach wzrasta, na przykład w Malezji z 27,5% w 1990 r. do 32,2% w 2000 r. Z kolei w państwach Europy środk. i wsch. udział zatrudnionych w przemyśle w latach 1990–2001 zmalał z 37% do 30,5% ogółu pracujących w Polsce, z 43,2% do 40% w Czechach, z 46,1% do 38,1% w Słowenii, z 44,2% aż do 27,7% w Bułgarii, z 39,8% do 24,5% na Ukrainie, z 43,5% do 26,2% w Rumunii. Załamanie industrialnego typu rozwoju, powiązane z → transformacją ustrojowo -gospodarczą, a również zainicjowanie zmian strukturalnych w przemyśle, wywołały spadek zatrudnienia w tym sektorze gospodarki