Definicja Górale

Co to znaczy GÓRALE: ludność zamieszkująca obszary górskie, zajmująca się pasterstwem (raczej owiec) i przetwórstwem wełny, skór i mleka, a również rzemiosłem (obróbka drewna, budownictwo). Posiadają mocne poczucie odrębności kulturowej, bogaty folklor (strój, gwara, zwyczaje, muzyka). W polskich Karpatach pojawili się w XV w. etapowo rozprzestrzeniając się od Bieszczadów (od Białego Czeremoszu), docierając w Beskidy w XVI w. (po dolinę Olzy). To jest ludność pochodzenia wołoskiego (→ Wołosi), która po płn. stronie gór ulegała polonizacji, zaś po płd. – wpływom węgierskim i słowackim. Przynieśli na ziemie polskie tradycję hodowli owiec dostarczających wełny jako surowca dla sukiennictwa, a później dla przemysłu włókienniczego. Dlatego sporo miast położonych u podnóża gór rozwinęło się jako ośrodki przemysłu wełnianego, włókienniczego – Andrychów, Kęty, Bielsko -Biała. Wypas owiec na halach zorganizowany był w tak zwany sałaszach (po polsku: szałasach, szałaśnictwo). Z racji na bariery górskie dzielące poszczególne ekipy g. wykształciło się zróżnicowanie ludności góralskiej. We wsch. części Karpat to są tak zwany g. ruscy → Łemkowie, → Bojkowie, → Huculi. Na zachodzie odznacza się ekipy g. śląskich, żywieckich, babiogórskich (→ Orawianie), a w części centralnej g.spiskich, podhalańskich, pienińskich i sądeckich