Definicja Behawioryzm

Co to znaczy BEHAWIORYZM: kierunek w psychologii XX w., który bada zachowanie się (behaviour) człowieka. Uznając bodźce środowiskowe za determinanty ludzkiego zachowania, b. twierdził, Iż obserwacja bodźców i reakcji na te bodźce gwarantuje obiektywność formułowania wniosków. Poprzez bodźce środowiskowe rozumie się zmiany zachodzące w środowisku, różne sytuacje, znaki, sygnały, które powodują reakcję organizmu w formie różnych form zachowania się (zespołu reakcji ruchowych i zmian fizjologicznych, którymi organizm odpowiada na określoną sytuację, impuls albo zespół bodźców płynących ze środowiska). Badanie związków pomiędzy impulsem a reakcją ma dać tłumaczenie zachowania się ludzi, zakładając przy tym, Iż wszyscy jednakowo reagują na dany impuls i dla wszystkich zachowania te są jednakowe. Zachowanie człowieka można więc modyfikować manipulując uwarunkowaniami zewnętrznymi (bodźcami) i poprzez nauczenie człowieka odpowiedniej reakcji na bodźce. B. spotkał się z krytyką wyrażoną poglądem, że człowiek reaguje na bodźce nie tylko przez odruchy, lecz również przez skomplikowane mechanizmy zachodzące w jego → świadomości (wewnętrzne przeżycia, konstatacje, oceny, wrodzone skłonności i tak dalej). Dlatego pomiędzy impulsem a reakcją zachodzi sporo tak zwany zmiennych pośredniczących, będących interpretacją owych bodźców w umyśle człowieka, wskutek której dokonuje on wyboru reakcji na bodźce. Ten nurt w psychologii nazwano → neobehawioryzmem. Do owych zmiennych pośredniczących pomiędzy impulsem a reakcją należą między innymi → percepcja, → wyobrażenie, wartościowanie, → postawa, decyzja