Definicja Percepcja

Co to znaczy PERCEPCJA: spostrzeganie, będące składnikiem procesu poznania, które bazuje na zmysłowo-umysłowym odzwierciedlaniu elementów i zjawisk obiektywnie istniejącego świata zewnętrznego (środowiska) w → świadomości człowieka. Z otoczenia płynie do nas szereg → bodźców, zarówno zmysłowych (bezpośrednich), jak i werbalnych (pośrednich). Pierwotnym źródłem informacji o otoczeniu, środowisku są bodźce zmysłowe (wzrokowe, słuchowe, zapachowe i tak dalej). Pozostałymi źródłami informacji są nasze poprzednie doświadczenia, zamiana informacji z innymi ludźmi czy także wiadomości uzyskane ze środków masowego przekazu. Gdyż nie jesteśmy w stanie odebrać wszystkich bodźców, jakie płyną do nas ze środowiska, więc dokonujemy ich selekcji. Posiadamy gdyż określoną pojemność zmysłów i różną wrażliwość na bodźce. Z tego także wynika różny stopień zniekształcenia płynących do nas informacji. Ponadto dokonujemy ich indywidualnej interpretacji i nadajemy im subiektywne znaczenie wynikające z naszego mechanizmu wartości, wykształconych sposobów uczenia się, → stereotypów, a również intencji w poznawaniu otoczenia. Do wszystkich płynie ta sama wiadomość ze środowiska, z kolei każdy człowiek postrzega ją odmiennie, u każdego inna jest jej interpretacja. Dlatego także obraz środowiska jaki powstaje wskutek p. w umyśle człowieka jest niepowtarzalny a również nie w pełni zgodny z rzeczywistością (→ wyobrażenie środowiska, → mapa mentalna). P. bazuje zatem na rozpoznaniu składników środowiska, odróżnieniu jednych przedmiotów od innych, a więc ich identyfikacji, na określeniu stosunku przestrzennych pomiędzy składnikami środowiska, a więc ich strukturyzacja i na nadaniu poszczególnym elementom znaczenia dla podmiotu percypującego (człowieka), a więc wartościowanie tych przedmiotów