Definicja Międzykontynentalna Migracja

Co to znaczy MIGRACJA MIĘDZYKONTYNENTALNA: → migracja ludności pomiędzy kontynentami. Początkowo miała ona na celu → kolonizowanie przez Europejczyków słabo zaludnionych kontynentów Ameryki Północnej czy Australii oraz podbój rdzennej ludności Afryki i Ameryki Południowej. Stopniowo z migracji typowo osiedleńczych i politycznych, nabrały one charakteru wybitnie ekonomicznego. Największe nasilenie m.m. rozpoczęło się od poł. XIX w., gdy targana licznymi konfliktami Europa, będąc u progu epoki industrialnej, przechodziła tzw. → małą eksplozję demograficzną. Przemieszczanie dużej liczby ludności na ogromne odległości umożliwił wynalazek maszyny parowej (parostatku) oraz żelaznego kadłuba statku. Największy strumień migracji kierował się do Stanów Zjednoczonych, zapoczątkowany przez Brytyjczyków, stale wzbogacany przez kolejne narody (Niemców i Skandynawów, Włochów, a pod koniec XIX w. wszelkich nacji z Europy środk. i wsch. – rozpad Austro -Węgier). Znaczny był także, chociaż początkowo hamowany, napływ Chińczyków i Japończyków, którzy kierowali się na Hawaje. W latach 1820–1900 do Stanów Zjednoczonych przybyło łącznie ok. 19 mln → imigrantów. Potężny strumień migracji z Europy napłynął w latach 1900–1914 obejmując 13,5 mln osób. W okresie wielkiego kryzysu gospodarczego lat 30. XX w. ograniczono imigrację, wprowadzając tzw. → kwoty imigracyjne (limity przyjęć) dla poszczególnych narodowości. Wówczas wiele osób migrowało do Kanady, skąd po uzyskaniu obywatelstwa kanadyjskiego mogli migrować do Stanów Zjednoczonych. Po II wojnie światowej strumień migracji napływał już nie tyle z Europy (najwięcej Włochów – lata 50.), co z Meksyku, a stopniowo z całej Ameryki Łacińskiej, Azji i Oceanii. Jak się szacuje w latach 1820–1990 do Stanów Zjednoczonych przybyło ok. 57 mln osób.