Definicja Średniowieczne Miasto

Co to znaczy MIASTO ŚREDNIOWIECZNE: → miasto zakładane w średniowieczu (XII XV w.), najczęściej w trybie tzw. → lokacji, tj. w postaci aktu prawnego określającego zasady organizacji władz miasta, ich kompetencje oraz prawa i obowiązki mieszczan. Zalążkami miast były → – grody oraz tzw. podgrodzia, czyli osady rzemieślniczo -handlowe powstające we wczesnym średniowieczu (IX – XI w.) w bezpośrednim sąsiedztwie grodów. W XII w. zaczęło się wyodrębniać mieszczaństwo i powstawały formy ustroju miejskiego. Lokacja polegała na nadaniu → praw miejskich istniejącym osiedlom albo na założeniu miasta na tzw. surowym korzeniu, czyli powstaniu zupełnie nowego miasta. Lokacja wiązała się także z regularną zabudową obszaru miasta (najczęściej na planie szachownicy; → szachownicowy plan miasta). → Regularny plan miasta zapewniał właściwą organizację życia miejskiego i segregację społeczną związaną z → podziałem pracy. Poszczególne → klasy i warstwy społeczne zajmowały ściśle określoną część przestrzeni miejskiej, prawnie lub zwyczajowo zastrzeżoną dla członków określonej klasy czy warstwy. Członkowie elitarnych grup społecznych zamieszkiwali centralną część miasta, zaś najniższe warstwy społeczne mieszkały na jego obrzeżach. Większość grup zawodowych miała także ściśle określone miejsce, w którym przebiegała ich → aktywność zawodowa i społeczna. Odpowiednie zagospodarowanie i efektywne wykorzystanie powierzchni miasta było bardzo ważne, gdyż powierzchnia ta była silnie ograniczona przez dwa czynniki: możliwości transportowania i magazynowania zapasów żywności oraz konieczność opasania miasta murami obronnymi. Wznoszenie murów było bardzo kosztowne, stąd starano się skracać ich długość do niezbędnego minimum. M.ś. były małe także pod względem liczby ludności (poza nielicznymi wyjątkami liczyły do 20 tys. mieszkańców).